Troleybüs ve Kara Şimşek

70’ler, 80’ler... İşte 30’lu yaşlardaki İstanbulluların da benimle birlikte hatırlayacağı hoş İstanbul sedalarından bir toplama sizlere...



Hmm... Evet, hatırlıyorum...

• ‘Eski’ 25 ve 50 kuruşları; onlarla bakkaldan abur cubur aldığımı
  Günümüzde ‘klasik’ sıfatıyla müzelerde sergilenen, yandan vitesli, geniş ve ağırbaşlı otomobillerin sekiz kişilik dolmuşlar olarak kullanıldığını; o çocuk yaşımda bu otomobillerin direksiyonlarına takıntılı derece aşık olduğumu
  Bakkaların ‘marketlere dönüşmemiş’ o küçük ve samimi hallerini
• Tüm esnafa veresiye yazdırdığımı
• Boynuzlu, elektrikli; soğuk, sert ve kaygan koltuklu troleybüsleri
• Yarı otomatik vitesli Leyland İETT otobüslerini
• O zamanlar çok ‘lüks’ bulduğum Mercedes 302 halk otobüslerini
• Halk otobüslerinde yolcular arasında gezip tahsilat yapan muavinleri
• Beşiktaş Mıstık ve Yumurcak, Harbiye İnci sinemalarını
• Elvan gazozlarını
• Dedemin “bunlar yasak; aman ha sakın kimseye gösterme” diyerek hatıra olarak verdiği 1 ve 5 dolarlık banknotları
• Sokağımızdan haftanın belirli günleri geçen yoğurtçuyu, kalaycıyı, hallacı, bacacıyı...
• Okulun önündeki macuncuyu
• Şimdi otopark olan; gül ve hurma ağaçlı ve 2 de kaplumbağanın yaşadığı küçük bahçemizi
• Bizim sokakta yaşayan Özdemir Asaf’ı
• Bebek Belediye ve Aşiyan gazinolarını
• Şadırvan çay bahçesini
• Boğaz’da balık tutarken istavrit ve izmaritin balıktan sayılmadığını
• Uzay 1999’u, Maya’yı, Dallas’ı, Bonanza’yı, Hanedan’ı, Beyaz Gölge’yi, Çekirge’yi, Candy’yi, Kara Şimşek’i, Uykudan Önce’yi (umarım orada iyisindir Adile Teyze!)
• Çatışmaları, sağımızda solumuzda patlayan bombaları, patlayan camlarımızı
• Sokağa çıkma yasaklarını
• Bitmez tükenmez Demirel – Ecevit kavgalarını ve (neticesinde gelen) omzu kalabalık idarecileri
• Independenta adlı tankerin yaptığı kazayı, yanışını ve senelerce Haydarpaşa’da kayalara oturmuş hayalet bir gemi olarak jilet yapılmayı beklediğini
• Doğru Ahmet’i, Doğru Mehmet’i...
• Yılbaşlarında “acaba bu yıl televizyonda hangi dansöz çıkacak?” merakını
• TV yayını bittiğinde ekranda “lütfen televizyonunuzu kapatmayı unutmayınız” uyarısını
• Pet şişesiz dünyayı ve litrelik depozitolu cam kola şişelerini
• Yerli Malı Haftası’nda okula fındıkla fıstıkla gitmeyi
• 4. Levent ve ötesinin bana İstanbul dışı gibi gelmesini
• Güzelim Köprüaltı’nı (Eskisi; yani dördüncüsü... Ayrıntılı bilgi için bu yazıyı da okuyun)
  Tarabya Plajı’nı
• Arabadan geçilmeyen İstiklâl Caddesi’ni
• National marka siyah beyaz televizyonumuzu
• “Biz renkli televizyon aldık” diyenlere “ne renk?” diye espri yaptığımı
• Video kulüp furyasını
• Commodore 64’ü
• 100 MB harddiskli, 286 serisi işlemcili, beş çeyrek disketli, monokrom ekranlı, DOS tabanlı muhteşem(!) bilgisayarları
• İş Bankası’nın Bebek şubesinde senelerdir kullanılmadığı halde duvarında duran atıl mekanik ATM cihazını
• Yapı Kredi’nin ilk modern ATM cihazlarını
• Fatih Sultan Mehmet Köprüsü’nün inşasını her gün hayranlıkla seyrettiğimi
• Nefis(!) Haliç kokusunu
• Zincirlikuyu tarafında, şimdiki Tatlı Towers’ın karşı sağ çaprazında kalan o zamanın Dışbank binasının Türk filmlerinde bile kullanılan ‘İstanbul’un en modern ve yüksek’ binalarından biri olduğunu
• Caddelerdeki ‘üst geçit’ furyasını (ve çirkinliğini)
• Deli gibi leblebi tozu yediğimi
• Mabel çikolataları
• İnce uzun bacalı, kömürlü şehir hatları vapurlarını
• Çayırından çimeninden yuvarlanarak eğlendiğim, o zamanlar bana her köşesiyle keşfedilemeyecek kadar büyük gelen şimdiki adıyla Maçka Demokrasi Parkı’nı

istanbul.com'da yayınlanan orijinali için buraya tıklanır...