24 saatimin de bana ait olduğu iki gün yine bitti. Yine cuma akşamı bekleyişi başlıyor...
Hayat böyle mi geçecek?
Eğer öyleyse, bu dünya yerine ötekisi için çalışmayı yeğlerim.
Para kazanma mecburiyeti insanı ne hallere sokuyor... Hani insan der ya "ulan keşke babam zengin olsaydı" diye... Vallahi öyle demiyorum. Eğer öyle olsaydı, muhtemelen Ebru'yla birlikte olmayacaktım. Her zamanki gibi şükrediyorum...
(bkz. kelebek etkisi)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder