Bugün, kendimi senelerdir hiç hissetmediğim kadar sinirli hissettiğim bir gün olarak tarihe geçti.
Merak uyandırmadan önce şunu söyleyeyim; konunun evle, evlilikle, Ebru'yla falan ilgisi yok. Asabiyetimin kaynağını anlatasım yok aslında... Ama neticesine değineyim biraz...
Bir defa şu yıpranan sinirler bende deli gibi uyuma, daha doğrusu sabahları uyanmama isteği yaratıyor. Dün gece 12 olmadan yatmama ve bu sabah sekizi çeyrek geçe kalkmama rağmen karşı konulmaz bir uyku hali içindeydim.
İşe giderken başladım tabir-i caiz ise 'dellenmeye'... Kendi kendime ama... Kura kura şişmişim anlayacağınız.
Sonra işyerinin kapısından giremedim; kendimi iyi hissetmedim... Biraz yürümeye karar verdim önce... Ama bak sen şu işe ki kendimi yolda sağı solu tekmelerken buldum! Ben, o sakin adam bir canavara dönüşmüştü...
Gün içinde yok iş, yok toplantı derken sinirlenmeye bile halim kalmadı. Hatta daha fazla yazmaya da...
Ama bu gün kayıtlara geçmeliydi. Sıktım dişimi, geldim, oturdum, yazdım işte az da olsa...
Allah herkesi benim asabi halimden korusun!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder