Fena halde taktım. Bu hesabı daha evvel de yapmıştım; aradım, o yazımı bulamadım. Bulur bulmaz aha buraya vereceğim linkini. Olay şudur:
Hayatımızı birilerine para kazandırmak üzere paralıyoruz ve bunun karşılığında aldığımız şey ise zaten bir insanın temel ihtiyaçları: Beslenme, barınma...
Mesaiye kalmadığımızı varsayarsak 20 civarı evdeyiz. 7 saat uyku sağlıklı bir bünye için şart ise 24'te uyumak gerek.
Her günün sadece 4 saati benim! Uyku tam anlamıyla 'benim' sayılmaz. Hatırlamıyorum çünkü; yaşanmamış bir ölü süre.
E peki ben günde 4 saat oturup sonra uyuyacağım bir evin kirası ve tok bir karın için mi yaşayacağım ömür boyu?
Dünya hayatı bu mudur?
Düzen, sistem, bu mudur?
Pek nefis, pek şahane!
Geride kalan zaman, ne kadar uzun olursa olsun, sadece bir 'an' kadardır... 30 yaşında da, 80 yaşında da olsan, hatıran sadece 'bir an' içine sıkışır. Aynıdır. Görülen rüyalardan farksızdır. Aynı yapıda hatırlanır, aynı şiddette iz bırakır.
Şu andır tadını gerçekten aldığın; duyduğun, gördüğün, hissettiğin...
Ve benim 'şu an'larım çok az.
Ömür hızla geçiyor.
Bu mudur?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder