Uçaktan korkuyorum artık. Yepyeni bir huy. Hoşgeldiniz...
İlk üç-dört binişimde korkmak ne kelime; eğlenmiştim bile. Daha sonraları yavaş yavaş bir endişe sarmaya başladı beni. Bu tatil gidiş dönüşümüzde ise bu halet-i ruhiye basbayağı okkalı bir korkuya dönüştü.
Korkmamam için uçağın sallanmadan, titremeden, havada yağ gibi kayarak seyretmesi gerekiyor ki bu mümkün değil. Lanet olsun ki bu korkunun yersiz olduğunun farkındayım. Karayolları daha tehlikeli, istatistikî olarak uçak kazalarının oranı çok ama çok düşük, uçak denen zıkkım öyle 'ha' deyince düşen bir alet değildir, doğal olarak sallanır da titrer de... Ama nafile; bünye kontrol dışı; mantığımın telkini kâfi gelmiyor...
Neticede kalp krizi eşiğinde geçen 1 saat bilmem kaç dakika...
İnsan yaşlandıkça huyu da değişiyor demek ki... Acilen kendimi tedavi etmem lâzım!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder